Het EO programma ‘Geloof en een Hoop Liefde’ heeft me een dag gevolgd met camera’s en een microfoon. Ze hebben er een leuk item van gemaakt.
Klik HIER, voor de hele uitzending. De uitzending gaat over Rotterdam Noord. Ga naar minuut 22:44 om het item te zien dat ze over mij en de Vredestuin hebben gemaakt.
Ik heb de dag afgesloten bij het radioprogramma ‘Thuis op 5’. Klik HIER om het fragment terug te luisteren. Dat was erg leuk om te doen!
Denk niet dat de zomer het seizoen is van het leven en de winter het seizoen van de dood. Denk niet dat de winter nergens goed voor is behalve om weer uit te kijken naar de zomer. Ga niet binnen zitten wachten, omdat het buiten donker en koud is. Kijk niet uit naar de lente als het begin van het leven. Maar ga naar buiten en zie: de winter is fantastisch!
Misschien wel meer dan de zomer, is de winter het seizoen van het leven. Hier in de winter gebeurt het! Hier in de duisternis van een nachtelijke winterstorm raast en tiert de ziel van de aarde. Hier beukt zij met al haar elementen op alles wat haar zegening komt ontvangen. Hier in de stille duisternis onder een kraakheldere maan- en sterrenhemel laden de bomen zich op.
Heel de natuur bouwt in de winter een energie en levenskracht op, die nergens anders voor bedoeld is dan te ontploffen. Onder het gebladerte op de grond bouwen de rabarber en de knoflook een kracht op die bijna niet te houden is. De volle spanning en levenslust in de knoppen van de hazelaar dansen met het vuur in je hart. De kleine blaadjes van de appelboom weten… In zinderende extase weten ze alles wat komen gaat.
Als de lente en zomer de seizoenen zijn van de ontploffing en ontlading, is de winter het seizoen waar de kracht ontstaat, zich ontwikkelt, vorm krijgt en opgebouwd wordt. Hier worden de zielestormen ontwikkeld. Hier ontstaat inspiratie. Hier wordt het geestvuur ingeblazen. Hier worden de plannen gemaakt voor de strijd voor het komende jaar. Alles gebeurt hier, in de winter. Wat daarna komt, is slechts de ontlading, de uitvoering en ontvouwing van wat al is ontwikkeld. De winter is niet de dood. De winter is niet het einde. De winter is het begin. De winter is het leven!
© Rutger Henneman
Reflectie
De tekst ‘Winter, Seizoen van Leven’ (en ook het tekstje over mijn ‘Wandeling bij Königsleiten’) beschrijft niet alleen de zielestorm die ik beleef in de winter in de natuur. Het is ook een persoonlijke verwoording wat we (historici) weten van de oude Keltische en Germaanse culturen.
Zo kwam ik tijdens deze zoektocht naar onze Keltische en Germaanse wortels tot de ontdekking dat het nieuwe jaar voor de Kelten begon bij het feest Samhain, zo rond 31 oktober. Het jaar begon voor hen bij de overgang van de zomer naar de winter! En niet op het moment dat het weer licht begon te worden (zoals ongeveer bij ons). Alles, voor de Kelten begon in de duisternis van de winter. Ik voelde direct de natuurlijke waarheid daarvan. Het komt zo sterk overeenkomt met de werkelijkheid van ons zieleleven! In onze huidige cultuur zijn we veel te veel gericht op alles wat in het licht staat en wat we kunnen zien, wat we kunnen bedenken, alles wat we zelf kunnen ‘creëren’, alles wat we kunnen bevatten, waar we grip op hebben, en waar we boven staan en macht over hebben. Maar wij vergeten de oerkracht en oerbezieling die door ons heen stroomt, waar wij geen macht over hebben en die begint in het duister; die ons maakt en macht over ons heeft in plaats van andersom. Wij vergeten dát wat ontstaat op het moment dat wij het allemaal juist niet zien en niet kunnen bevatten.
Hoeveel herstelwerk verricht het lichaam als het rust! Hoeveel verwerkt onze geest en bereidt onze ziel voor als we ons ontspannen, als we in meditatie het denken uitzetten, of wanneer we slapen! Hoeveel kracht hebben we wanneer we zonder zelfingenomen vooraannames leven en wanneer we ons laten voortstuwen door de ondoorgrondelijke diepte van liefde! In de duisternis van het niet-kennen wordt de werkelijkheid niet overstemd door ons schreeuwende ego, en kan de werkelijkheid zijn wat het werkelijk is. In de donkere nacht van de ziel, in de duisternis van het ‘ik-weet-het-niet-meer’ worden we werkelijk geboren. In de duisternis van het niet kennen, keren we terug naar waar we vandaan komen.
En dat voel je ook in de natuur in de winter. Je kan de stille kracht in de knoppen van bomen voelen. Die kracht is alles behalve passiviteit. Die kracht is aan het werk daarbinnen. Het broedt en verwerkt en bereidt voor. Er gebeurt zoveel in een donkere boom die lijkt te slapen onder een heldere winterse maan en sterrenhemel. En er gebeurt zoveel in onszelf in de winter, vaak ook in onbewust donkere hoekjes van de ziel. En als we ons daarvan bewust worden dan kunnen we er volop van genieten. Als we maar de gedachte los kunnen laten dat het weer snel licht en zomer moet worden, zodat we alles dan weer kunnen begrijpen en het leven weer kunnen oppakken! Dan gaat het allemaal extra stromen en stormen, en komen we in de diepe duisternis weer volop tot leven.
– foto’s door Ellen Pronk (ellenpronk.com) –
– voor meer info over de vredestuin: www.vredestuin.org –
Op zoek naar de ziel
van een door skitoerisme ontzielde plek,
op bergschoenen in de sneeuw,
begeef ik me over verborgen paden:
weg van daar…
Daar, in het lawaai van oppervlakkigheid
en oorverdovende decadentie,
daar dwingen wij onze aanwezigheid af
met ontboste skipistes,
energie slurpende sneeuwmachines,
schreeuwende dranktenten
en patserige SUV’s.
Daar is de sneeuw bruin.
Daar dwaalt de wind.
Daar treuren de bomen.
Hier…
hier valt niks af te dwingen.
Hier wordt je gedoogd.
Groot is het voorrecht
toegelaten te worden
tot deze wereld van betoverde stilte.
Groot is het voorrecht
ontvangen te worden
door de rijkelijke glooiingen van het valleitje,
door de zuivere galm van het stille bos,
door een vogeltje dat me voorbijkijkt,
door de boomwortels waarop ik mag rusten,
door de maagdelijke sneeuw
waarin ik mijn voetstappen mag zetten
naast die van de konijnen en gemzen.
Groot is het voorrecht
geaccepteerd te worden
door deze wereld
aan de andere kant van de werkelijkheid.
Hier, over verborgen paden
loopt niemand behalve ik,
de konijnen en de gemzen.
Hier dartelt mijn ziel
speels met die van hen.
Hier mag ik met hen op pad zijn.
Zij weten dat ik er ben.
Zij ontvangen mij.
Machtig is de stille erkenning
in de ogen van de gems
die me op vijf stappen
welkom komt heten.
Hier in deze andere wereld,
waar de tijd anders loopt,
wonen de bergen.
Hier woont de zon.
Hier wonen de lichte luchten van de hemel.
Hier woont de wind.
Hier heeft de ziel van deze plek
haar toevlucht genomen.
Zij fluistert en vertelt me
dat ik moet doen wat ik doe,
dat als ik van de bergen hou,
ik me moet onthouden van het skigeweld;
dat als ik dicht bij haar wil zijn
ik de strijd moet leveren
in heel mijn leven
om haar te redden.
Toch ook fluistert en vertelt zij mij
dat zij groter is en machtiger
dat zij ouder is en ouder wordt
dan de kleinzielige afdruk van onze voeten.
Zij zal alles wat wij haar aandoen weerstaan.
En wanneer er geen mens meer is,
zal zij vertederd glimlachen
bij de pogingen die wij hebben gedaan
om haar te redden.
Daarom fluistert en vertelt ze mij
dat ik moet doen wat ik doe
dat in de strijd voor haar ziel
ik dicht bij haar ben.
Ik stap door de muur van betovering
de parkeerplaats op, het lawaai in,
met zekere vaste tred
de wereld tegemoet
de andere wereld in mijn hart.
Ik weet weer.
Ik weet weer
waar ik vandaan kom,
waar ik naartoe werk
en waar ik naar terug keer.
.
© Rutger Henneman
Persbericht, rotterdam, 03.08.2016Uitgave ‘Het Potentieel III: Land en Aarde, Grond van het Bestaan’
Op 3 augustus publiceert webmagazine Het Potentieel de derde editie ‘Land en Aarde, Grond van het Bestaan’, met bijdragen van o.a. filosoof Jan-Hendrik Bakker, wetenschapsjournalist en auteur van ‘Lowtech Magazine’ Kris de Decker, jurist en oprichter van Climate Refuge René Perey, en schrijver en actieve duizendpoot Jan Juffermans.
Welke rol speelt land in het denken, voelen en doen van mensen die werken aan een betere wereld? Met het thema ‘Land en Aarde, Grond van het Bestaan’ bundelt de redactie van Het Potentieel bijdragen die een visie neerzetten over de betekenis van land voor ons leven en samenleven. (Lees het hele persbericht HIER, en lees Het Potentieel III: Land en Aarde, Grond van het Bestaan HIER)
Verslag Stadsboerenbijeenkomst 15 Februari
Samen Groeien
Een aantal Rotterdamse tuinen hebben de handen ineen geslagen om samen te werken aan educatie, professionalisering en werkgelegenheid. Het zijn plekken die op uiteenlopende manieren een onschatbare bijdrage leveren aan het stadsleven. Door samen te werken willen de tuinen zich verder ontwikkelen en groeien, zodat ze nog meer voor de stad kunnen betekenen. Deze Groene Groeiplekken (Wollefoppengroen & co – Taka Tuka Tuin, Rotterdamse Munt, Educatieve tuin de Enk, Botanische Tuin Afrikaanderwijk, Wilgenplantsoen, Planetcare) hebben in samenwerking met Museum Rotterdam op maandag 15 februari een bijeenkomst georganiseerd, om met nieuwe geïnteresseerde tuinen en groenprojecten een platform te creëren om aan deze doelen verder te werken. Een belangrijk streven was om de groep samenwerkende tuinen uit te breiden.
De bijeenkomst vond plaats in het Timmerhuis, hoofdlocatie van Museum Rotterdam. Een twintigtal mensen van verschillende tuinen en groenprojecten hebben de avond bezocht en meegedacht over de volgende stappen… Lees het hele Verslag Groene Groei Plekken 15 februari hier.
Rutger Henneman