Jarenlang heb ik er tegenop gezien om nieuwe kleren te kopen. Voor mij is het geen optie meer om in een broek te lopen die door kinderhanden is gemaakt, of op andere manieren geproduceerd is die gewelddadig, mensonwaardig en ecologisch destructief zijn. Zeker nu ik zelf kinderen heb, kon ik het niet meer over mijn hart krijgen naar een kledingzaak te gaan om een spijkerbroek te kopen.

Ik heb er een paar nachten op zitten studeren voordat ik een keus heb kunnen maken. Online winkelen is niet makkelijk, zeker niet voor een man die eigenlijk, op zijn baard en bravoure na, te kleine maten heeft. Maar, het is me gelukt: een paar schoenen en teenslippers van het merk Ethletic (fairtrade katoen, rubber met FSC-keurmerk en zonder leer), een werkbroek van UpRise (grotendeels gemaakt van hennep en biologische katoen), een jeans van Kuyichi en een trui van Alternative.

Is tweede hands kleren kopen dan geen optie? Het is natuurlijk minder schadelijk dan nieuwe kleren kopen. Maar het blijven producten van een gewelddadige economie. Wat is er mooi aan een broek die gemaakt is door kinderen uit te buiten en rivieren te vergiftigen en die vervolgens afgedankt is?

Ik wil niet meer profiteren van een lage prijs voor het afval van een gewelddadige economie. Maar, nog belangrijker: een eerlijke economie zal nooit ontstaan als wij allemaal tweede hands kleren gaan kopen die door kinderhandjes in elkaar zijn genaaid. Weg met die zogenaamde deeleconomie! Pas als wij een eerlijke prijs betalen voor een eerlijk productieproces kan die productie groeien.